BARIŞTIKLARINA İLİŞKİN İSPAT YOKSA ÖNCESİNDE TERK EDİLEN MÜŞTEREK HANEYE EŞLERİNDEN BİRİSİNİN DÖNEREK BİR SÜRE EVDE KALMASI AF OLARAK KABUL EDİLEMEZ.
T.C.
YARGITAY
2. HUKUK DAİRESİ
Esas No : 2023/6453
Karar No : 2024/4164
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Y A R G I T A Y İ L Â M I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
TARİHİ : 06.06.2023
SAYISI : 2022/827 E., 2023/908 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı kadın vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi karar davacı kadın vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı kadın vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili ile davalının yaklaşık 19 seneden beri resmi nikahlı olarak evli olduklarını, bu evliliklerinden Beyza, Gizem ve Fatih Efe isminde çocuklarının bulunduğunu, evlilik birliğinden itibaren davalının alkol almakta olduğunu, müvekkiline karşı darp ve cebir uyguladığını, müvekkilinin ise düzelir umudu ile hep sabrettiğini, çocuklarının hatırına tüm bunlara katlandığını, tüm bunlara rağmen davacının alkol almaya devam ettiğini, müvekkiline karşı şiddet uygulayarak onu darp etmeye devam ettiğini, en son 17.11.2018 tarihinde davalının yine alkol aldığını ve müvekkilini ve ortak çocukları Beyza'yı darp ettiğini, müvekkilinin emniyette şikayetçi olduğunu ve darp raporu aldığını beyan ederek; tarafların boşanmasına karar verilmesini, tarafların ortak çocukların velayetinin müvekkiline verilmesini, müvekkili için dava tarihinden itibaren aylık 400,00 TL, ortak çocuklar için aylık 250,00'şer TL tedbir nafakasına hükmedilmesini, yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davalıya tahmiline karar verilmesini, talep ve dava emiştir.
II. CEVAP
Davalı tarafça cevap dilekçesi sunulmadığı görülmüştür.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; yapılan yargılama esnasında dinlenen davacı tarafın tanıklarının tarafların ortak çocukları oldukları, beyanlarından anlaşıldığı üzere, davalı tarafın davacı tarafla tartışarak sonrasında darp ettiği, yine bir tartışma sonrasında evden kovduğunun anlaşıldığı, yine tanık beyanlarından anlaşıldığı üzere dava tarihinden sonra aynı evde aile hayatının bir süre devam ettiği, tarafların bir araya gelerek karşılıklı olarak önceki olayları affetmeleri nedeniyle affedilen en azından hoşgörü ile karşılanan vakıaların af kapsamında kalıp, sonrası dönem için ise erkeğin ispatlanan herhangi bir kusurunun bulunmadığı; gerçekleşen bu durum karşısında, davalının boşanmayı gerektiren kusurlu bir davranışının kanıtlanamadığı gerekçesiyle ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı kadın vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı kadın vekili istinaf başvuru dilekçesinde özetle; davanın kabulüne karar verilmesi gerektiği yönünden istinaf dilekçesi sunmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; toplanan deliller ve tanık beyanlarından; tarafların dava dilekçesinde belirtilen olaylardan sonra bir araya geldikleri, dava açıldıktan sonra evlilik birliğinin makul süre ile sürdürülmesinin evlilik birliğinin sarsılması nedeniyle boşanma davasında af niteliğinde kabul edilmesi gerektiği, dava açıldıktan sonraki olayların ise yeni bir dava konusunu oluşturduğu; bu itibarla ispatlanamayan davanın reddine dair kararda her hangi bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle davacı kadın vekilinin istinaf itirazının esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı kadın vekili tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı kadın vekili temyiz dilekçesinde özetle; davanın kabulüne karar verilmesi gerektiği yönünden temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; boşanma davasında davalı erkeğin kusurlu olup olmadığı, af olgusunun gerçekleşip gerçekleşmediği, davanın kabulü şartlarının oluşup oluşmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Kanun’un 4 üncü ve 6 ncı maddesi, 166 ncı maddesinin birinci fıkrası.
3. Değerlendirme
Davacı kadının delil olarak dayandığı tanık beyanlarından, davalı erkeğin sürekli olarak tartışma ve kavga ortamı yarattığı, kötü alkol kullanımı, şiddet ve müşterek haneden kovma kusurlarının sabit olduğu ve gerçekleşen bu kusurların da süregelen nitelikte bulunduğu gözetildiğinde, davacının, öncesinde terk ettiği müşterek haneye dönerek bir süre evde kalmasının, barıştıklarına dair iddia ve ispat da bulunmadığı dikkate alındığında af olarak kabul edilmesi hayatın olağan akışına ve dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Hal böyle iken davalı erkeğin gerçekleşen, süregelen nitelikli kusurlu davranışları nedeniyle boşanma davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken, dosya kapsamına uygun düşmeyen yanlış değerlendirme sonucu, af olgusunun gerçekleştiğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi doğru bulunmamış ve hükmün bozulması gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan, İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının davanın reddi yönünden ORTADAN KALDIRILMASINA,
İlk Derece Mahkemesi kararının davanın reddi yönünden davacı kadın yararına BOZULMASINA,
Peşin alınan harcın istek halinde yatırana iadesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
10.06.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Başkan V. Üye Üye Üye Üye
A. Albayrak Doğan Seydi Kahveci Çetin Durak Sevil Kartal Hatıran Alper
BİLGİ : “Barışma girişimi kabul ile sonuçlanmadığından bir aftan söz edilemez” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 03 Haziran 2020, 11 Kasım 2020 ve 11 Ekim 2020 tarihli kararı için bkz.
“Eşin eve dönmesine rağmen cinsellikten kaçınarak herşey düzelmedi henüz ifadesi af olarak değerlendirilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 03 Haziran 2021 tarihli kararı için bkz.
“Boşanma davası açısından barıştırmak üzere gelen aracıya sen nasıl istersen öyle olsun demek af olarak değerlendirilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 08 Haziran 2021 tarihli kararı için bkz.
“Bir eşin sürekli olan ağır kusurlu davranışları karşısında diğer eşin sessiz kalması af olarak değerlendirilemez” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 18 Ocak 2022 tarihli kararı için bkz.
"Fiziksel şiddetten sonra taraflar evlilik birliğini üç ay süreyle devam ettirdiklerinden şiddet eylemi af kapsamında kalmıştır" şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 11 Nisan 2022 tarihli kararı için bkz.
“Evlilik birliğinin devamı için barışma teklifi veya görüşmesi af niteliğinde kabul edilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 06 Haziran 2022 tarihli kararı için bkz.
“Eşin açtığı boşanma davasından feragat etmesi sonrasında devam eden sadakat yükümlülüğüne aykırı eylemin affedildiği sonucu çıkarılamaz” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 08 Kasım 2022 tarihli kararı için bkz.
“Mevcut yemek fotoğraflarından gerçekleştirilen eylemlerin af olarak nitelendirilmesi somut olayın özelliğine uygun düşmemektedir” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 29 Kasım 2022 tarihli kararı için bkz.
“Eşlerin, çocuklar için veya zorunluluktan dolayı bir araya gelmiş olmaları ortak hayatın yeniden kurulduğu anlamını taşımamaktadır” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 01 Mart 2023 tarihli kararı için bkz.
“Ben eşimden bir adım bekliyorum şeklindeki beyan barışma girişimi niteliğinde olup af olarak nitelendirilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 17 Ocak 2024 tarihli kararı için bkz.
BARIŞTIKLARINA İLİŞKİN İSPAT YOKSA ÖNCESİNDE TERK EDİLEN MÜŞTEREK HANEYE EŞLERİNDEN BİRİSİNİN DÖNEREK BİR SÜRE EVDE KALMASI AF OLARAK KABUL EDİLEMEZ.
T.C.
YARGITAY
2. HUKUK DAİRESİ
Esas No : 2023/6453
Karar No : 2024/4164
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Y A R G I T A Y İ L Â M I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
TARİHİ : 06.06.2023
SAYISI : 2022/827 E., 2023/908 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı kadın vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi karar davacı kadın vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı kadın vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili ile davalının yaklaşık 19 seneden beri resmi nikahlı olarak evli olduklarını, bu evliliklerinden Beyza, Gizem ve Fatih Efe isminde çocuklarının bulunduğunu, evlilik birliğinden itibaren davalının alkol almakta olduğunu, müvekkiline karşı darp ve cebir uyguladığını, müvekkilinin ise düzelir umudu ile hep sabrettiğini, çocuklarının hatırına tüm bunlara katlandığını, tüm bunlara rağmen davacının alkol almaya devam ettiğini, müvekkiline karşı şiddet uygulayarak onu darp etmeye devam ettiğini, en son 17.11.2018 tarihinde davalının yine alkol aldığını ve müvekkilini ve ortak çocukları Beyza'yı darp ettiğini, müvekkilinin emniyette şikayetçi olduğunu ve darp raporu aldığını beyan ederek; tarafların boşanmasına karar verilmesini, tarafların ortak çocukların velayetinin müvekkiline verilmesini, müvekkili için dava tarihinden itibaren aylık 400,00 TL, ortak çocuklar için aylık 250,00'şer TL tedbir nafakasına hükmedilmesini, yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davalıya tahmiline karar verilmesini, talep ve dava emiştir.
II. CEVAP
Davalı tarafça cevap dilekçesi sunulmadığı görülmüştür.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; yapılan yargılama esnasında dinlenen davacı tarafın tanıklarının tarafların ortak çocukları oldukları, beyanlarından anlaşıldığı üzere, davalı tarafın davacı tarafla tartışarak sonrasında darp ettiği, yine bir tartışma sonrasında evden kovduğunun anlaşıldığı, yine tanık beyanlarından anlaşıldığı üzere dava tarihinden sonra aynı evde aile hayatının bir süre devam ettiği, tarafların bir araya gelerek karşılıklı olarak önceki olayları affetmeleri nedeniyle affedilen en azından hoşgörü ile karşılanan vakıaların af kapsamında kalıp, sonrası dönem için ise erkeğin ispatlanan herhangi bir kusurunun bulunmadığı; gerçekleşen bu durum karşısında, davalının boşanmayı gerektiren kusurlu bir davranışının kanıtlanamadığı gerekçesiyle ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı kadın vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı kadın vekili istinaf başvuru dilekçesinde özetle; davanın kabulüne karar verilmesi gerektiği yönünden istinaf dilekçesi sunmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; toplanan deliller ve tanık beyanlarından; tarafların dava dilekçesinde belirtilen olaylardan sonra bir araya geldikleri, dava açıldıktan sonra evlilik birliğinin makul süre ile sürdürülmesinin evlilik birliğinin sarsılması nedeniyle boşanma davasında af niteliğinde kabul edilmesi gerektiği, dava açıldıktan sonraki olayların ise yeni bir dava konusunu oluşturduğu; bu itibarla ispatlanamayan davanın reddine dair kararda her hangi bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle davacı kadın vekilinin istinaf itirazının esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı kadın vekili tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı kadın vekili temyiz dilekçesinde özetle; davanın kabulüne karar verilmesi gerektiği yönünden temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; boşanma davasında davalı erkeğin kusurlu olup olmadığı, af olgusunun gerçekleşip gerçekleşmediği, davanın kabulü şartlarının oluşup oluşmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Kanun’un 4 üncü ve 6 ncı maddesi, 166 ncı maddesinin birinci fıkrası.
3. Değerlendirme
Davacı kadının delil olarak dayandığı tanık beyanlarından, davalı erkeğin sürekli olarak tartışma ve kavga ortamı yarattığı, kötü alkol kullanımı, şiddet ve müşterek haneden kovma kusurlarının sabit olduğu ve gerçekleşen bu kusurların da süregelen nitelikte bulunduğu gözetildiğinde, davacının, öncesinde terk ettiği müşterek haneye dönerek bir süre evde kalmasının, barıştıklarına dair iddia ve ispat da bulunmadığı dikkate alındığında af olarak kabul edilmesi hayatın olağan akışına ve dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Hal böyle iken davalı erkeğin gerçekleşen, süregelen nitelikli kusurlu davranışları nedeniyle boşanma davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken, dosya kapsamına uygun düşmeyen yanlış değerlendirme sonucu, af olgusunun gerçekleştiğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi doğru bulunmamış ve hükmün bozulması gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan, İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının davanın reddi yönünden ORTADAN KALDIRILMASINA,
İlk Derece Mahkemesi kararının davanın reddi yönünden davacı kadın yararına BOZULMASINA,
Peşin alınan harcın istek halinde yatırana iadesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
10.06.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Başkan V. Üye Üye Üye Üye
A. Albayrak Doğan Seydi Kahveci Çetin Durak Sevil Kartal Hatıran Alper
BİLGİ : “Barışma girişimi kabul ile sonuçlanmadığından bir aftan söz edilemez” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 03 Haziran 2020, 11 Kasım 2020 ve 11 Ekim 2020 tarihli kararı için bkz.
“Eşin eve dönmesine rağmen cinsellikten kaçınarak herşey düzelmedi henüz ifadesi af olarak değerlendirilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 03 Haziran 2021 tarihli kararı için bkz.
“Boşanma davası açısından barıştırmak üzere gelen aracıya sen nasıl istersen öyle olsun demek af olarak değerlendirilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 08 Haziran 2021 tarihli kararı için bkz.
“Bir eşin sürekli olan ağır kusurlu davranışları karşısında diğer eşin sessiz kalması af olarak değerlendirilemez” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 18 Ocak 2022 tarihli kararı için bkz.
"Fiziksel şiddetten sonra taraflar evlilik birliğini üç ay süreyle devam ettirdiklerinden şiddet eylemi af kapsamında kalmıştır" şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 11 Nisan 2022 tarihli kararı için bkz.
“Evlilik birliğinin devamı için barışma teklifi veya görüşmesi af niteliğinde kabul edilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 06 Haziran 2022 tarihli kararı için bkz.
“Eşin açtığı boşanma davasından feragat etmesi sonrasında devam eden sadakat yükümlülüğüne aykırı eylemin affedildiği sonucu çıkarılamaz” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 08 Kasım 2022 tarihli kararı için bkz.
“Mevcut yemek fotoğraflarından gerçekleştirilen eylemlerin af olarak nitelendirilmesi somut olayın özelliğine uygun düşmemektedir” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 29 Kasım 2022 tarihli kararı için bkz.
“Eşlerin, çocuklar için veya zorunluluktan dolayı bir araya gelmiş olmaları ortak hayatın yeniden kurulduğu anlamını taşımamaktadır” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 01 Mart 2023 tarihli kararı için bkz.
“Ben eşimden bir adım bekliyorum şeklindeki beyan barışma girişimi niteliğinde olup af olarak nitelendirilemez” şeklindeki Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 17 Ocak 2024 tarihli kararı için bkz.
